I tak przez kilka dni w tygodniu. Całkowicie wybijało mnie to z normalnego rytmu. Kiedy intensywność wymiotów była największa, zdarzały się one średnio pięć razy dziennie, zazwyczaj jakiś czas po posiłkach. Czasem po zjedzeniu owoców – jabłka, gruszki, arbuza – dolegliwości dopadały mnie już po piętnastu minutach. Po prostu nie wiedziałam, co mam jeść, aby nie wymiotować. Mój organizm sam odrzucał wybierane przeze mnie produkty.

(...) [Ale] myślałam wtedy, że w ciąży takie objawy są normalne. Niektóre mamy wymiotują, inne nie. I wydaje mi się, że bardzo dużo kobiet oczekujących dziecka myśli w ten sposób. Jakoś nie przyszło mi do głowy, żeby porozmawiać z moją ginekolog o tych wymiotach. Nie pomyślałam, że mogę poprosić o pomoc.

(...) Wtedy lekarka wyjaśniła mi, że leczenie jest bezpieczne, stosowane w Stanach Zjednoczonych od kilkudziesięciu lat. (...) Efekty pojawiły się od razu i byłam nimi bardzo pozytywnie zaskoczona. W ogóle nie wymiotowałam, nawet nie czułam żadnych mdłości. (...) Mogę jeść, co chcę. Nie wymiotuję. Śmiało mogę powiedzieć, że leczenie diametralnie zmieniło moje funkcjonowanie w ciąży.